KÜFÜR ve İMAN

Rasulullah(aleyhissalâtü vesselam)bir gün Kâbe’de bulundukları bir sırada Ebu Cehil çıka geldi:
– “Ey Muhammed. Sen ne kadar çirkinsin” dedi. Peygamberimiz(s.a.v.) ona;
– “Doğru söyledin” buyurdular. Bir süre sonra Ebu Bekir(r.a.) çıka geldi:…
– “Anam babam sana feda olsun ey Allahın Rasulü. Sen ne kadar güzelsin” dedi.
Rasulullah(s.a.v.), ona da;
– “Doğru söyledin ya Sıddık ” buyurdular.
O esnada orada bulunanlar:
– “Ey Allah’ın Rasulü. Her ikisine de ‘doğru söylediniz’ dediniz. Bunu açıklar mısınız?” dediler. Rasulullah(s.a.v.):
– “Biz aynayız. Herkes bizde kendi manevi durumunu görür.” buyurdular.
Peygamberimiz tüm insanların aynasıdır.
Kâfirlerin Peygamberimizden nefret etmeleri, Ebu Cehil gibi kendi maneviyatlarındaki küfür ve şirkin çirkinliğini Rasulullahın manevi aynasında görmelerindendir. Müminlerin Rasulullahı sevip iman etmeleri ise, Rasulullahın (sallallahu aleyhi ve sellem) manevi aynasında kendi imanlarının güzelliklerini görmelerindendir.
İnkârcılar akıllarını iman yönünde kullanıp Rasulullaha objektif bakabilselerdi, o manevi aynada görülen olumsuzluğun kendi kişiliklerinde olduklarını anlarlar, küfür bataklığından kurtulabilirlerdi.
Yazan Abdullah Bekir