Küçük büyük herkes için ölüm mukadderdir, ömür, ölümle son bulur. Bu sonucu miras meseleleri takip eder. Miras meseleleriyle uğraşan ilme, miras hukuku veya ferâiz bilgisi denir. Diğer bir ifade ile, vefat eden kimsenin bıraktığı malın kimlere verileceğini ve nasıl dağıtılacağını öğreten ilimdir.
Ölenin bıraktığı maldan, mülkten ve paradan sıra ile, yıkama; kefenleme, defnetme masrafları ve sonra kul borçları ayrılıp verilir. Borçları bir an önce ödenmelidir. Borçları ödenmedikçe, ruhu iyiler derecesine kavuşamaz. Zevcesine (hanımına) vaktiyle ödemediği (mehir), yani nikâh parası da borcudur. Verilmemiş, birikmiş zekât…, fıtra da borcudur. Hırsızlık etmesi, zor ile alması da borcudur. Kabre koymadan borçlarını ödemek mümkün olmaz ise, meyyitin (ölenin) velilerinden (yani yakın akrabasından) biri, borcu “havale usûlü” ile, kendi üzerine alır. Yani borçları bunun olur. Böylece, veli üzerinde kalır.
Sevgili Peygamberimiz, borçlu olan birinin namazını kılmak istemedi. Ebû Katâde-i Ensâri “radıyallahü anh” ismindeki bir Sahâbi, borcunu, bu usûl ile, kendi üzerine alarak kabul edince, cenaze namazını kılmağı kabul buyurdu. Görülüyor ki, yabancı bir kimse de borcu kendi üzerine alırsa, meyyit borçtan kurtulmaktadır. Borcu üzerine alan kimsenin alacaklıya (meyyite halâl et) demesi uygun olur. Böyle helâllaşma ile meyyit borçtan tamamen kurtulur.
Geriye kalan mal, mülk piyasaya göre değerlendirilip üçe bölünür. Bir kısmı ile dîne uygun olan vasiyetleri yerine getirilir. Diğer iki kısım, eşyanın değerlerine göre, kendileri veya satılıp paraları, miras hukukuna uygun olarak vârislere dağıtılır.
Aşağıdaki formu doldururken isim kısmında takma ad veya rumuz kullanabilirsiniz. İnternet sitesi kısmını boş bırakınız. Gerekli alanlar * ile işaretlenmiştir. Eposta adresiniz yayımlanmaz.