Araplar Türkleri Arkadan Vurdular mı?

Hıristiyanı, Yahudisi bir arada yaşama becerisini göstermişti.

Özellikle Cemaleddin Efgani, Muhammed Abduh ve Reşid Rıza gibi mezhepsiz, ırkçı tipler, “İslamcı” kimlikleri ile Orta Doğu’da gittikleri her yerde bağımsızlık hayalleri aşılıyorlardı.

Mısır’da, “Mısır Mısırlılarındır”; İran’da, “hilafet sizin hakkınızdır” Hicaz’da, “Türklere niçin itaat ediyorsunuz!” diyerek ayrılıkçı fikirleri yaymakta idiler. Osmanlı ana merkezi olan Türkiye’de dahi Türkçülük propagandasını onlar yapıyordu.
Mehmet Emin Yurdakul’a Türkçülüğü aşılayan Efgani olmuştu. Bu üç bölücünün faaliyetlerini ve fikirlerini KTB Yayınlarından çıkan “Mızraklı Hakikat” kitabımdan geniş olarak okuyabilirsiniz.

Bunlar bu propagandayı elbette gafletle yapmıyorlardı. Paralar, makamlar ve vaatlerle devşirilmiş ajanlardı!.. Bütün planlar İngiltere’de hazırlanıyordu.

Efgani ve İngiliz Blunt, Londra’da baş başa görüşüyor, Orta Doğu’daki politikalarını kurguluyorlardı. Müslüman halkları birbirine nasıl düşüreceklerini hesaplıyorlardı…

Bunlarla mücadele eden bir II. Abdülhamid Han vardı. Büyük hakan, hem bu oyunları bozmak hem de İslam birliğini devam ettirmek için görülmemiş bir mücadele içine girdi. Ne yazık ki sonunda kendi evlatlarının da arkadan vurmasıyla devrildi.

Bu devriliş sadece onun yıkılması manasına gelmiyordu.
Asırladır devam eden İslam hâkimiyetinin de sonu geliyordu. İslam birliği artık parçalanma sürecine giriyordu.

Herkes pay kapma yarışına girmişti. Sırtlanları aratmayacak acımasız bir yağma yarışı başlamıştı. Bunun en küçük numunesi olarak Yıldız Sarayı yağmasını düşünebilirsiniz. Büyük mikyasta ise aynı durum İmparatorluğun toprakları üzerinde yaşanacaktır. Nitekim bu yağma da on yılda tamamlanacaktır.
Fakat bu haram yağmanın sonunda karın ağrısı başlayacak asırlardır süren huzur, yerini acı ve gözyaşına terk edecektir…

Karşılıklı olarak “kâfir oldular”, “arkadan vurdular”, “topraklarını sattılar…” gibi, gözü dönmüş bir şekilde birbirlerine ithamları havada uçuşacaktı. İngiliz uydurması tezler dillerde pelesenk olarak kaldı. Aynı tezler bugün dahi dillerden düşmemektedir.

Arapları tokatlama üssü!

Hâlbuki Batılılar, son iki asırdır Osmanlı Devleti’ni parçalayıp yok etmek için onlarca anlaşma ve yüzlerce görüşme yapmışlardı. Teorisyenleri ise yüzlerce eser ve makale kaleme almışlardı. Orta Doğu nasıl parçalanacak nasıl sömürülecek hepsi masaya yatırılmıştı.

Napolyon daha Mısır seferine çıkarken Yahudilere Kudüs’te bir devlet sözünü vermişti. Onun bu emelini ünlü Osmanlı komutanı Cezzar Ahmed Paşa, Akka’da bitirmişti…

Fransa’nın yapamadığını Alman Wilhelm düşünmüştü. Bu defa II. Abdülhamid Han tek görüşmede kendisini fikrinden caydırmıştı.

Sonunda İngilizler devreye girdi. Ancak onlar da Abdülhamid Han ve hatta Osmanlı Devleti yıkılmadan böyle bir hedefe ulaşmanın imkânsızlığını biliyorlardı. Bu itibarla önce Abdülhamid Han’ı bertaraf ettirdiler. Ardından İttihatçılara muazzam imparatorluğumuzu parçalattılar.

Artık Müslümanların birleşmemesi ve bir araya gelmemesi için her planı uygulayacaklardı.

Halifeliğin de kaldırılması ile Müslümanlar zaten başsız bırakılmıştı.

Yeni devlet kuran bütün Arap liderlerine bu payeler İngilizler tarafından sağlanmıştı. Krallıklar, onların istedikleri gibi yönetilecek ve sömürülecekti.

İngilizler ise Filistin’e çökmüş ve yerleşmişti. 30 yıllık hâkimiyeti sırasında Filistin’de Yahudileri hem arazi hem nüfus bakımından önemli bir noktaya getirdiler.

İngiltere sonunda İsrail Devleti’nin yolunu açmak için bölgeden çıktı. Nitekim onun ayrılmasının üzerinden bir yıl geçmeden İsrail Devleti kuruldu. Filistin’in %90’ına hâkim olan Filistinlilerin ise bir devleti yoktu.

Böylece Batı âlemi kendilerine karşı geldiğinde Arapları tokatlamak için önemli bir figüranı bölgeye yerleştirmişlerdi.

Türkiye alelacele İsrail’i tanıyan üçüncü ülke olarak tarihe geçerken kimin gözüne girmiş ve kimlerle arasına derin çukurlar açmıştı.

Öte yandan İsrail’in feci icraatlarına karşı Arap ülkeleri gerek birlikte gerek münferit olarak harekete geçtiklerinde akılalmaz darbeler yediler. Yeni bölünmeler beraberinde geldi ve İsrail’in güvenliği iyice tescillenmiş oldu.

Kanlı bir örgüt gibi!

İsrail en fazla %5’ine sahip olduğu bir coğrafyada devlet olarak nasıl tutunacaktı? Planları çoktan belliydi. Bunu başarmak için bir devlet gibi değil, kanlı bir örgüt gibi çalışacaktı. Köyleri basacak, insanları işkencelerle öldürecek, kadınlara ve bebeklere kadar hunharca katlederek bir soykırımla topraklarından edecekti. Bu sayede boşaltılan yerlerde kanın üzerinde oturacaktı.

Bu durum dünyada nefret uyandırmaya başladığında ise şeytani planları hazırdı! Filistin’de direniş örgütleri kurduracak veya kurulan örgütleri ele geçirerekti. Bunlara zaman zaman kendisine saldırıyormuş manevrası yaptırarak kendince katliamlarına meşruiyet zemini bulacaktı…

Bu konuda yardımcısı da dünden hazırdı. İran, güya arkasında durduğu bu örgütleri her zaman tahrik ederken olanlar zavallı Filistin halkına olacaktı.

Neredeyse altmış sene devam eden bu tiyatronun sonunda Filistin haritası tam tersi bir hâl almıştı. Artık Filistin’in %98’i İsrail’in yüzde ikisi ise Filistin’in olmuştu.

Birleşmiş Milletlerin İsrail aleyhine aldığı onlarca kararın hiçbir hükmü yoktu. Zira Batılılar o kararlarla, sadece Müslüman ülkelerin rahatlamasına ve tekrar uyumasına yardımcı oluyorlardı.

Sonunda vakit İsrail’in uzun zamandır abluka altında tutuğu en önemli noktaya yani Gazze’ye gelmişti. Artık Gazze’ye girilmesi ve “Arz-ı Mevud” yolunda yeni bir atak yapılması gerekiyordu.

Fakat iki füzenin atılması ve iki kişinin yaralanması senaryoları artık bayatlamıştı. Daha ciddi bir eylem lazımdı. Batılıları topyekûn ardına almaları gerekiyordu.

İşte bunun için ABD’nin 11 Eylül’ü burada da vizyona sokuldu.

Demir Kubbe Savunması geçici süreliğine kapatıldı. Belli noktalarda sınır güvenlikleri kaldırıldı. Mossad güya işlevini yitirdi.

Savaş, usta siyaset işidir!

Dünya uyurken Kassam Tugayları güya İsrail’i ortadan kaldıracak harekâtı çoktan başlatmışlardı. Ahmak yazar, çizer ve yorumcu tayfası İsrail’in “kâğıttan kaplan” olduğunu yazarak Kassam Tugaylarına methiyeler düzüyordu. Hadiseye ilk yorumumda bunları belirtmiş, işin sonunda İsrail’in Gazze’ye sahip olmak ve Arz-ı Mevud idealinde önemli bir adımı atmak yolunda önemli bir kapı araladığını belirtmiştim.

Bir kısım ahmaklar sürüsü beni Yahudi dostu gibi gösterip içinde iş adamları, vekiller ve yazar çizer taifesinin de bulunduğu bir WhatsApp grubundan çığlıklarla çıkardılar. Henüz neyi yiyip neyi içeceklerine, neyi kullanıp neyi kullanmayacaklarına karar verememişlerdi. Şimdi ne yazıp çiziyorlar bilmiyorum…

Öte yandan İran’ın tahriki ile harekete geçerek İsrail’in ekmeğine ballı kaymak süren Hamas görevini tamamlamıştı!.. İsrail ise hâkim olduğu medya gücünü gerçek veya kurgu üç beş fotoğrafla harekete geçirerek dünya kamuoyunu kısa sürede tarafına çekmeyi başarmıştı. Türkiye’de dahi bu propagandanın izleri acı bir şekilde görülmüştü.

Bizdeki bir kısım ahmaklara göre bitmiş olan İsrail, nasıl olduysa öğle vakti girmeden Gazze’yi bombalamaya başlamıştı.

Demir Kubbe çalışmaya başlamış, atılan füzeleri leblebi gibi öğütüyordu. İki gün geçip Gazze’de koca binalar fosfor bombaları ile un ufak olmaya etrafa bebelerin cesetleri dağılmaya başlayınca ateşkes yaygaraları ortalığı inletmeye başladı. İstediğini almış olan İsrail’i Batı mı durduracaktı şimdi? “Savaş hâli bu, acı çekecekler elbet” diyerek İsrail’e cesaret veren ABD mi? Onlara mı güvenerek savaş naraları atıyor Hamas’ı kutluyordunuz?

Hani Hamas ve Kassam Tugayları! Nerede İran, nerede Arap ülkeleri kim kıracaktı İsrail’in belini? Dostunu düşmanını dahi yüz senedir anlayamayan bir aydınlar kitlesi var maalesef.

Çatışmalar başlayalı yirmi gün doldu kaç Hamas militanı öldü söyler misiniz? Hamas militanları görevini yapıp “tünellerine” çekilirken İsrail bombalarla Gazze’yi yerle bir etmeye devam ediyor.

Parçalanan çocuk cesetleri yürekleri dağlıyor. Feryat eden ana babaların çığlıkları arşa çıkıyor. Filistin’de ölü sayısı 7, yaralı sayısı 20, yerlerinden edilenlerin sayısı ise 600 bini aştı. Nerede durur söyler misiniz?

Gazze’de bundan sonra hâkimiyet kimin olacak? ABD, İngiliz, Rus, Çin savaş gemileri bölgede cirit atıyor. Batılı ülke liderleri çocukların cansız bedenleri üzerinde ahlaksızca yürüyerek, İsrail’e “yanındayız” mesajları veriyor.

Fransız Macron sevinç içinde Napolyon’dan beri gelen siyonist dostluğunu yeniliyor. İsrail’e Güvenlik Anlaşması için tekliflerde bulunuyor.

Savaş, strateji ve usta siyaset işidir. Bunu bilmeyen ve idrak edemeyenler mahvolmaya mahkûmdur. Sosyal medyada beddua seansları ve parçalanan ceset paylaşımları ile zafer gelmiyor!..

Dua ordusu askerî tedbirlerden sonra harekete geçer. Silahını, topunu, tüfeğini evde bırakıp giden askere duanın faydası olmaz. Bilakis bu hâl aymazlık ve münafıklık alameti olur.

Peki ya Türkiye diyeceksiniz! Türkiye; Suriye’yi, Yunanistan’ı, etrafına yığılan terör örgütlerini ve İsrail’in yanında duran ABD ve bütün Avrupa’yı düşünerek adım atacaktır. Ne kadar gözyaşı dökseniz de zamanı gelmeden ağaçlar çiçek açmaz. Bazen zaman gerekir…

Haftaya bu konuyu geniş kaleme alırız inşallah.

TEFEKKÜR

Rahm ederdin dil-i nâ-şâdıma bilsen derdim

Hâlimi arz edemem neyleyeyim âh sana

Vâkıf

(Acırdın kederli gönlüme, bilseydin derdimi,

Hâlimi bildiremem neyleyeyim âh sana!)

Prof. Dr. Ahmet Şimşirgil

27.10.2023

Türkiye Gazetesi